χρυσοκονδυλιά

η, ΝΜ, και χρυσοκοντυλιά, Ν

1. (στην μεταβυζαντινή αγιογραφία) διακόσμηση με χρυσό τών πτυχώσεων τών ενδυμάτων τών αγίων

2. διακόσμηση αρχαίων χειρογράφων με χρυσά γράμματα, ποικίλματα και μικρογραφίες

3. συνεκδ. χρυσό ποίκιλμα σε κώδικα ή σε εικόνα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χρυσ(ο)-* + κονδύλια / κοντυλιά «γραμμή» (πρβλ. μονο-κοντυλιά)].